Underwoodisaurus milii

Polecany dla:

Nazwa łacińska:

Synonimy:

Wygląd:

Głowa Underwoodisaurus milii jest obła, a oczy są ciemne i wyposażone w ruchome powieki. Ogon jest nieco krótszy od połowy całkowitej długości ciała, mocno rozszerza się tuż za nasadą, natomiast powoli zwęża się ku końcowi (swym kształtem przypomina marchewkę). Palce nie posiadają przylg i są zakończone niewielkimi pazurkami. Ubarwienie od pomarańczowego, przez odcienie czerwieni i różu do fioletowego. Ogon z reguły jest ciemniejszy od reszty ciała. Tułów oraz ogon pokryte są jasnożółtymi kropkami, które dość często formują pręgi. Tuż za głową owe kropki występują najgęściej i swym ułożeniem przypominają obrożę.

Underwoodisaurus milii dorasta do 16-17 cm długości.

Występowanie:

Południowe obszary Australii.

Biotop:

Aktywność:

Zachowanie:

Oswajają się bardzo trudno, przeważnie nawet po dosyć długim czasie hodowli z niepokojem reagują na wszelkie działania w terrarium. 

W terrarium najlepiej hodować niewielkie haremy (jeden samiec i dwie, trzy samice), choć trzymanie w parach również jest dopuszczalne. Jak w przypadku innych gatunków nie zaleca się hodowli w terrarium wielogatunkowym. Można to uczynić tylko wówczas, gdy zbiornik jest bardzo przestronny, a gatunki je zamieszkujące są podobnej wielkości i w naturalnym środowisku zamieszkują Australię.

Środowisko życia:

Temperatura °C:

Od 24°C w chłodnej części do 30°C w ciepłej. Pod promiennikiem 35°C. Nocą 20°C.

Wilgotność powietrza %:

Około 50%.

Oświetlenie:

Cykl oświetlenia 12 godzinny. UVB niewymagane ze względu na nocny tryb życia jaszczurki.

Typ terrarium:

Żywienie:

Dieta powinna być przede wszystkim urozmaicona. Oprócz podstawy jaką stanowią świerszcze należy podawać mączniki, odpowiedniej wielkości karaczany i szarańczę, larwy moli woskowych oraz plankton łąkowy, który stanowią różnego rodzaju złapane na łące stawonogi (koniki polne, ćmy i inne). Pokarm regularnie należy uzupełniać w wapń oraz witaminy.

Wielkość terrarium:

Terrarium:

Underwoodisaurus milii jest gekonem typowo naziemnym, dlatego najważniejszą rolę odgrywać będzie powierzchnia dna. Zbiornik wielkości 60/40/30 będzie odpowiedni dla pary tych ślicznych jaszczurek. Odpowiednim podłożem będzie piasek o miąższości około 5 cm. Możemy również wymieszać piasek z torfem, ziemią lub niewielką ilością włókna kokosowego, co nada podłożu bardziej naturalny wygląd. W rogu wstawiamy pojemniczek ze stale wilgotnym vermiculitem (wilgotne miejsce nada się na przechodzenie wylinek oraz będzie dobrym miejscem na złożenie jaj). W terrarium należy stworzyć odpowiednią ilość kryjówek. Mogą być one wykonane z kamieni, płatów kory i korzeni oraz powinny się znajdować zarówno w cieplejszej jak i chłodniejszej części terrarium (umożliwi to gekonom termoregulację). W przypadku konstrukcji z kamieni upewnijmy się, czy są one stabilne. Najlepszym rozwiązaniem będzie umieszczenie konstrukcji bezpośrednio na dnie zbiornika (nie na podłożu), ponieważ jaszczurki mogą się pod nie podkopywać i w efekcie zostać przygniecione. Wymagana jest także wolna przestrzeń. Terrarium możemy udekorować roślinami. Ze względu na warunki jakie będą panować w zbiorniku najlepszymi roślinami będą sukulenty. Zbiornik należy zraszać 2-3 razy w tygodniu. Nie możemy zapominać o miseczce z wodą oraz miseczce z sepią. Promieniowanie UV jest całkowicie zbędne ze względu na nocny tryb życia jaszczurek i nie warto go instalować.

Rozpoznawanie płci:

Samce u nasady ogona posiadają zgrubienia związane z obecnością dwóch narządów kopulacyjnych. Płeć może zostać rozpoznana już w wieku około 6 miesięcy, jednak dojrzałość płciową jaszczurki zaczynają osiągać po mniej więcej roku życia. W przypadku samic zanim dopuści się je do rozmnażania, warto odczekać jeszcze jakiś czas, aż staną się one w pełni rozwinięte (zabieg ten zmniejszy prawdopodobieństwo wystąpienia różnych powikłań związanych z ciążą).

Rozmnażanie:

Po okresie zimowym jaszczurki powinny przystąpić do godów. Ciężarnej samicy musimy regularnie podawać wapń, który jest wykorzystywany przy produkcji otoczek jajowych. Samica powinna także otrzymywać nieco większą dawkę pokarmu. Gdy jaszczurka wyraźnie zgrubnie, a na jej bokach zaczną być dostrzegalne obłe kształty jaj, powinniśmy ją dokładnie obserwować, aby po ich złożeniu odpowiednio szybko przenieść je do inkubatora. Samica składa po 2 jaja wielokrotnie w ciągu sezonu (w okresie największej płodności samice mogą złożyć nawet do 12 miotów!). Przerwy pomiędzy kolejnymi miotami wynoszą średnio 3-3.5 tygodnia. Od razu gdy zaobserwujemy, że samica „wyszczuplała” należy przystąpić do poszukiwania jaj, które są zakopywane w podłożu (jeśli w terrarium znajduje się pojemniczek z wilgotnym vermiculitem, to właśnuie tam należy szukać jaj). Przy ich przenoszeniu musimy być bardzo ostrożni i nie dopuścić do ich obrócenia się, co może spowodować śmierć zarodka. Jaja najlepiej jest inkubować w wilgotnym (nie mokrym!) vermiculicie bądź ceramisie przy temperaturze 25-29°C. Wylęg następuje po 50-60 dniach w zależności od temperatury w jakiej rozwijały się zarodki (w niższej temperaturze rozwój jest dłuższy). Płeć młodych determinowana jest termicznie. Oznacza to, że ustalając temperaturę inkubacji wpływamy na płeć jaszczurek. Jeśli jaja inkubowane są w temperaturze 25-26°C, to większość będą stanowić samice, jeśli natomiast zarodki będą się rozwijać w wysokiej temperaturze rzędu 30°C i więcej, to wylęgną nam się praktycznie same samce.

Świeżo wyklute gekony mierzą 4-5cm długości. Po kilku dniach od wylęgu można podać im pierwszy posiłek, który powinny stanowić małe świerszcze obtoczone w wapnie (w okresie intensywnego wzrostu wapń jest bardzo ważnym składnikiem w diecie jaszczurek). Karmienie powinno się odbywać codziennie, a dieta powinna być podobna do diety dorosłych osobników (pokarm oczywiście musi być odpowiednio mniejszy). Maluchy najlepiej jest odchowywać w niewielkich terrariach bądź faunaboxach o skąpym wystroju (powinien on jednak umożliwiać gadom ukrycie się). Nie stosujemy podłoża, które może być połykane przez jaszczurki (może to doprowadzić do zaczopowania przewodu pokarmowego). Dno zbiornika wykładamy papierowymi ręcznikami.

Zimowanie:

Czynnikiem stymulującym rozród jest okresowe obniżenie temperatury. Przygotowaniem do okresu spoczynku będzie regularne skracanie dnia świetlnego do 8 godzin. Zimowanie powinno przebiegać w temperaturze 16-18°C. Powinniśmy wówczas zmniejszyć ilość podawanego pokarmu. Po 4-6 tygodniach takiej symulacji zimy z powrotem podnosimy temperaturę i rozpoczynamy normalne karmienie.

Opracowanie: