Oedura castelnaui

Polecany dla:

Nazwa łacińska:

Nazwa angielska:

Synonimy:

Wygląd:

Głowa gekona Oedura castelnaui jest obła, pysk jest zaokrąglony. Ogon jest dość krótki gruby, znacznie zwężający się ku końcowi. Oczy są brązowe. Na spodniej stronie palców posiada lamelle, które umożliwiają mu wspinaczkę po gładkich pionowych powierzchniach. Łuski są bardzo drobne, dzięki czemu skóra w dotyku zdaje się być niezwykle gładka (stąd nazwa jaszczurki). Ubarwienie bardzo zróżnicowane. Mogą występować odcienie żółci, fioletu, brązu i szarości. Może także pojawić się barwa czarna. Cechą charakterystyczną są jasne poprzecznie ułożone, zaokrąglone pręgi znajdujące się tuż za głową na grzbiecie oraz ogonie.

Dorasta do 17 cm długości.

Występowanie:

Oedura castelnaui zamieszkuje lasy Australii, Nowej Zelandii i Nowej Kaledonii.

Biotop:

Gekon aksamitny uważany jest za gatunek nadrzewny, ale równie często można go spotkać wśród gęstej roślinności, ukrytego pod kłodami, w spróchniałych pniach oraz innych elementach runa leśnego.

Długość życia:

Dożywa 10 lat lub więcej.

Aktywność:

Zachowanie:

Gekon ten jest w stanie przyzwyczaić się do obecności człowieka. Zanim zdecydujemy się wziąć gekona do ręki, musi on obdarzyć nas zaufaniem. Pamiętajmy, że nie należy go brać „na siłę”, gdyż wówczas jaszczurka może potraktować nas jako drapieżnika i odrzucić ogon. Nie zaleca się jednak wyciągania jaszczurki tylko i wyłącznie dla własnej przyjemności, a tylko wtedy, gdy zajdzie taka konieczność (np. wizyta u lekarza weterynarii, porządki w terrarium, czy kontrola stanu zdrowia gada).

Teoretycznie można go łączyć z innymi jaszczurkami o podobnych wymaganiach, jednak musi to robić osoba mająca już pewne doświadczenie w hodowli gadów. Najlepiej hodowac samca z dwoma-trzema samicami, dzięki czemu podczas godów samiec nie będzie skupiał całej swojej uwagi na jednej samicy (co może niekorzystnie wpłynąć na stan zdrowia samicy - może być zestresowana i zmęczona częstymi kopulacjami).

Środowisko życia:

Temperatura °C:

W dzień 25-29°C, pod promiennikiem do 35°C. Nocą 22-24°C.

Wilgotność powietrza %:

60-70%

Oświetlenie:

Typ terrarium:

Żywienie:

Karmimy podobnie jak inne drapieżne gekony. Podstawę diety będą stanowić świerszcze, ponadto podajemy odpowiedniej wielkości karaczany, szarańczę i muchy (które będą głównie stanowić formę rozrywki ze względu na ich niskie wartości odżywcze). Mączniki można podawać rzadko lub w ogóle wykluczyć je z diety jaszczurek. W okresie wiosennym, letnim i wczesnojesiennym gekonom warto podawać plankton łąkowy, który stanowią ćmy, koniki polne, stonogi i inne złapane owady. Starajmy się jak najbardziej urozmaicać dietę naszych podopiecznych. Raz w tygodniu wraz z pokarmem podajemy witaminy oraz wapń (samicom w ciąży i młodym wapń podaje się częściej).

Wielkość terrarium:

Terrarium:

Oedura castelnaui lubi wspinaczkę, dlatego terrarium nie powinno być zbyt niskie. Dla trójki (samca i dwóch samic) odpowiedni będzie zbiornik o wymiarach 60x40x50cm. Najlepszym podłożem jest włókno kokosowe, które dobrze utrzymuje wilgotność powietrza. Tylna szyba terrarium powinna być zaaranżowana w sposób umożliwiający jaszczurkom bezproblemową wspinaczkę. W tym celu szybę wyklejamy korkiem (przyklejamy na sylikonie) lub kamieniami (przyklejamy na zaprawie klejowej ATLAS). W obu przypadkach przy wykonywaniu ścianek uważajmy, aby nie powstały szczeliny (np. pod kamieniami). Będą one utrudniać karmienie, ponieważ żywy pokarm będzie się w nich chował i jaszczurka nie będzie w stanie się do niego dostać. Wystrój powinny stanowić konary i gałęzie po których jaszczurka będzie się wspinać. Na ziemi umieszczamy płaty kory ułożone poziomo oraz pionowo (np. oparte o ściankę) – będą one spełniać rolę kryjówek. Bardzo ładnie prezentują się również wydrążone gałęzie korkowca. Terrarium dobrze jest obsadzić roślinami (..). W celu utrzymania prawidłowej wilgotności terrarium należy zraszać raz bądź dwa razy dziennie. Gatunek ten nie wymaga promieniowania UV, ponieważ są to jaszczurki o nocnym trybie życia. W przypadku rosnących młodych warto jednak zastosować promieniowanie UV (zwłaszcza UV-B), co da nam pewność, że jaszczurki nie zachorują na MBD.

Rozpoznawanie płci:

Samce mają grubszą nasadę ogona, co jest związane z obecnością narządów kopulacyjnych.

Rozmnażanie:

Gekony aksamitne osiągają dojrzałość płciową w wieku 6-9 miesięcy. W przypadku samic warto jednak odczekać, aż ukończą rok życia zanim dopuści się je do rozmnażania. Pozwoli nam to uniknąć problemów podczas ciąży. Ciężarna samica koniecznie musi dostawać zwiększoną ilość pokarmu oraz większą dawkę wapnia, która pozwoli na uzupełnienie jego niedoborów w organizmie związanych z produkcją jaj. Samica składa po 2 jaja do 9 razy w sezonie (zazwyczaj mniej - 7 razy). Jaja przenosimy do inkubatora. Inkubacja powinna przebiegać w temperaturze 27-29°C i wilgotności 60-80%. Młode wykluwają się po 50-70 dniach. Czas uzależniony jest od temperatury w jakiej inkubowane są jaja (w wyższej temperaturze młode klują się szybciej). W przypadku, gdy jaja zostały przyklejone do jakiegoś elementu i ich przeniesienie jest niemożliwe, pozostawiamy je w terrarium i zabezpieczamy przed dorosłymi osobnikami.

Świeżo wyklute gekoniki przenosimy z inkubatora do niewielkiego terrarium lub faunaboxa. Najlepszym podłożem dla młodych jaszczurek są ręczniki papierowe. W przypadku innego podłoża zawsze istnieje ryzyko, że zostanie ono zjedzone i dojdzie u gekona do zaczopowania przewodu pokarmowego, co w konsekwencji doprowadzi do jego śmierci. Wystrój powinien być jak najprostszy, dzięki czemu będziemy mieli nad jaszczurkami większą kontrolę. Wystarczy wstawienie jakiegoś korzenia pod którym jaszczurka będzie mogła się schować, a jednocześnie po nim wspinać. Maluchy karmimy codziennie niewielkimi świerszczami, które często obtaczamy w wapnie, które jest niezbędne w okresie intensywnego wzrostu jaszczurek. Ponadto możemy podawać odpowiedniej wielkości plankton łąkowy. Nie zapominajmy o podawaniu witamin.

Uwagi:

W terrarium nie wolno hodować kilku samców, tylko jednego (oczywiście z samicami).

Opis ten może służyć także jako opis hodowli dla bliskiego krewniaka Oedura castelnaui, czyli Oedura monilis.