Hemidactylus turcicus - gekon turecki

Polecany dla:

Nazwa łacińska:

Nazwa polska:

Synonimy:

Wygląd:

Głowa trójkątna. Ogon nieco dłuższy od reszty ciała, u młodych osobników jest wyraźnie paskowany. Oczy ciemne, barwy mosiądzu. Palce zakończone pazurkami, posiadają przylgi. Ubarwienie w dużym stopniu zależy od barwy otoczenia. Gdy jest ono ciemne, jaszczurka przybiera kolor ciemnobrązowy, natomiast gdy jest ono jasne, gekon ma barwę piaskowo-kremową z odcieniami różu, nakrapianą brązowymi plamami. Łuski na tułowiu i odnóżach tworzą niewielkie wyrostki, które niezależnie od otoczenia zawsze są jasne. Spód ciała jest kremowo-biały. Gekon turecki osiąga 10-13 cm długości.

Występowanie:

Północna Afryka, basen Morza Śródziemnego i wybrzeża Azji mniejszej. Przez człowieka zawleczony do Ameryki Środkowej, i południowych stanów USA (Lousiana, Alabama, Teksas, Arizona, Floryda, Arkansas, Mississippi, Południowa Karolina, Georgia, Oklahoma, Virginia, Maryland, Kalifornia, Newada, Nowy Meksyk). Zasiedlił także wyspy kanaryjskie.

Biotop:

Jego środowisko życia to skaliste tereny dające mu możliwość schronienia się. Często jednak można go spotkać w pobliżu siedzib ludzkich.

Długość życia:

Około 5 lat.

Aktywność:

Zachowanie:

Hemidactylus turcicus jest bardzo małą, szybką i zwinną jaszczurką, dlatego każda próba wzięcia jej do rąk może się dla niej źle skończyć. Dodatkowo mając na uwadze jej płochliwość, będzie to dla niej duży stres. Wszystko to sprawia, że gekon turecki jest nie do oswojenia i decydując się na jego hodowlę powinniśmy się nastawić wyłącznie obserwację.

Gekon turecki może żyć w terrarium wielogatunkowym. Gatunek, który ma wspólnie zamieszkiwać terrarium z Hemidactylus turcicus musi spełniać dwa wymagania: być podobnych rozmiarów oraz preferować podobne warunki środowiskowe. Łącząc gatunki powinniśmy odpowiednio powiększyć terrarium. Jeśli zdecydowaliśmy się na chów gekonów tureckich wraz z innym gatunkiem, hodowca musi uważnie przyglądać się, czy jeden z gatunków nie wpływa niekorzystnie na drugiego.

Środowisko życia:

Temperatura °C:

W dzień 24-28°C, pod promiennikiem do 35°C. W nocy około 20°C.

Wilgotność powietrza %:

60-70%.

Oświetlenie:

Cykl 12 godzinny. UVB nie wymagane, gdyż jest to jaszczurka o aktywności nocnej.

Typ terrarium:

Żywienie:

Z racji rozmiarów gekona tureckiego karmimy go niewielkimi świerszczami, ćmami, pająkami oraz muchami. Łapiąc pokarm w środowisku naturalnym wybierajmy takie tereny, które wolne są od zanieczyszczeń (nie leżą w pobliżu dróg, nie były pryskane). Tak jak w przypadku innych gekonów musimy pamiętać o urozmaiconej diecie (nie podajemy tylko jednego rodzaju pokarmu). Co parę dni pokarm posypujemy wapnem. Witaminy również podajemy co parę dni posypując nimi świerszcze, bądź dodając je do pitnej wody.

Wielkość terrarium:

Terrarium:

Gatunek ten możemy hodować w niedużych terrariach, dla pary w zupełności wystarczy zbiornik o wymiarach 40/30/30. W przypadku, gdy chcemy hodować większą ilość osobników, w pierwszej kolejności powinniśmy powiększyć wysokość, gdyż gekony tureckie większość czasu spędzają spacerując po ściankach. Z tego właśnie powodu najważniejszą rzeczą w całym terrarium dla "turków" jest wykonanie odpowiedniej ścianki. Może być ona wykonana z gipsu, zaprawy murarskiej, korka lub wyklejona kamieniami (od koloru ścianki w dużej mierze zależy barwa jaszczurek). Aby dodatkowo "umilić" życie naszym jaszczurkom w ściance możemy zatopić kabel grzewczy lub przykleić matę grzewczą na zewnątrz terrarium. W terrarium robimy kryjówki z kamieni, korzeni lub niewielkich konarów po których gekony te uwielbiają się wspinać. „Turki” niezbyt często schodzą na ziemię, dlatego część kryjówek powinna się znajdować właśnie nad nią. Dobrze sprawdzają się płaskie kamienie lub korzenie oparte o ściankę tak, że pomiędzy nimi tworzy się niewielka szczelina w której jaszczurki lubią się chować. Jako podłoże możemy zastosować np. włókno kokosowe lub kostkę (takich rozmiarów, aby gekon nie mógł jej połknąć). Temperaturę utrzymujemy za pomocą słabej żarówki lub (w większych terrariach) promiennika. Terrarium zraszamy raz dziennie, dzięki czemu gekony zlizując powstałe w ten sposób krople będą mogły się napić.

Rozpoznawanie płci:

Samice mają większe ciało, natomiast samce proporcjonalnie większą głowę od samic. Dodatkowo samce podczas godów wydają charakterystyczne odgłosy.

Rozmnażanie:

W okresie godów samiec intensywnie nawołuje samicę. Ciężarna samica wymaga większej ilości pokarmu oraz większej dawki wapnia niezbędnego w trakcie produkcji jaj. Składa ona od 1 do 3 jaj, zwykle 2. Jaja powinniśmy umieścić w inkubatorze. Podczas ich przenoszenia nie wolno ich obracać, ponieważ może to doprowadzić do obumarcia zarodków. Inkubujemy je w temperaturze 28-30°C i wilgotności 70-80%. Bardzo dobrym podłożem do inkubacji jest wermikulit, ponieważ bardzo dobrze trzyma wilgoć. W takich warunkach młode wykluwają się po około 50 dniach. Świeżo wyklute gekoniki mierzą zaledwie 3 cm.

Młode przenosimy do małego faunaboxa. Jego wystrój powinien być jak najprostszy, co ułatwi malcom zdobywanie pokarmu i da nam nad nimi większa kontrolę. Dno pojemnika wykładamy papierowym ręcznikiem, a za schronienie może pozłużyć kilka kamieni lub odpowiedniego kształtu korzeń. Karmimy je bardzo małymi świerszczami. Pokarm uzupełniamy w wapń i witaminy. Podczas odchowu młodych zaleca się stosowanie świetlówki UVB, dzięki czemu unikniemy ryzyka, że gekoniki zachorują na MBD.

Zimowanie:

Nie jest konieczne, lecz można. Wszystkie osobniki jakie mamy zamiar zimować muszą być zdrowe, w dobrej kondycji i dobrze odżywione. Jaszczurki chore i w kiepskiej kondycji mogą tego nie przeżyć. Chcąc przystąpić do przezimowania jaszczurek zaczynamy podawać mniej pokarmu oraz skracamy dzień świetlny. Na tydzień przed nim zaprzestajemy karmienia. Następnie zaczynamy stopniowo obniżać temperaturę. Gekony tureckie zimujemy w temperaturze 11-12°C przez okres 4-6 tygodni. Po tym okresie stopniowo podnosimy temperaturę, aż wreszcie rozpoczynamy normalne karmienie. Pamiętajmy, że podczas spoczynku zimowego koniecznie musimy zapewnić jaszczurkom dostęp do świeżej wody.

Uwagi:

Ze względu na niewliekie rozmiary powinniśmy unikać chwytania go do ręki.

Opracowanie:

Opracował woytek

Źródła:
Na podstawie własnych doświadczeń oraz:
"Gekony - hodowla i choroby" Roman Stefański i Aleksandra Maluta
"Obrazovy atlas gekonu" Lubomir Klatil

Trudność hodowli: